کوتاه ولی خواندنی

روزی شخصی «یهودی» به حضرت علی(ع) گفت:هنوز پیامبر اکرم (ص) را دفن نکرده بودید که در میان شما اختلاف پدید آمد!

حضرت علی(ع) فرمودند: اختلافی که در میان ما پیدا شد،از فراق و دفن او بود، نه در دین او، در حالی که پاهای شما هنوز از گل و لای نیل خشک نشده بود که به پیامبر خود گفتید:«إجعل لنا إلهاً کما لهم إلهه؛برای ما معبودی قرار ده،همانگونه که «بت پرستان» خدایانی دارند».(سوره اعراف،ایه ۱۳۸)

آن یهودی از این حاضر جوابی امام، بسیار خجل و شرمنده گشت.

ـ مردی از حضرت علی(ع) درخواست کرد،اخلاق پیامبر اکرم(ص) را برایش بشمارد.امام علی(ع) فرمود:تو نعمت های دنیا را بشمار؛تا من نیز اخلاق آن جناب را برایت بشمارم.عرض کرد:چگونه ممکن است نعمت های دنیا را بشمارم،با اینکه خداوند در قرآن می فرماید:«و إن تعدّوا نعمه اللّه لاتحصوها؛و اگر نعمت های خدا را بشمارید،هرگز نتوانید آن را به شماره در آورید».(سوره ابراهیم، ایه ۳۴) حضرت علی(ع) فرمود:خداوند تمام نعمت دنیا را،کم و ناچیز به حساب می آورد،چنانچه در قرآن کریم می فرماید:«قل متاع الدّنیا قلیل؛ای پیامبر(ص)،بگو:سرمایه دنیا ناچیز است».(سوره نساء، ایه ۷۷) ولی در مورد اخلاق پیامبر اکرم(ص) فرموده است:«و إنّک لعلی خُلق عظیم؛ای پیامبر(ص)،تو اخلاق عظیم و برجسته ای داری».(سوره قلم، ایه ۴)

ـ روزی خاقانی، شاعر بزرگ وارد مجلسی شد، خواستند او را تحقیر کنند، او را نزد شخصی که بهره ای از علم و دانش نداشت، نشاندند.خاقانی بلافاصله گفت:

گر فروتر نشست خـاقـانی نه و را عیب و نه ترا ادب است / قـل هو اللّه نیـز در قـرآن زیـر تبّت یـدا ابی لهب است